anterior   aleatorio / random   autor / author   inicio / home   siguiente / next

PARIOME MI MADRE

Cuando yo nací     nació la tristura.
Pariome mi madre     en una noche oscura,
ni gallo cantaba     ni perro ladraba
sino la aguilía     negras voces daba.

Pariome mi madre,     criome mi tía
con yerbas del campo     hizo cama y cuna,
púsome pañales     y echome en la cuna
por nombre me puso     niña sin fortuna.

En aquel navío     mi bien se embarcó,
Alzara las velas     se fue y me dejó,
vicios y regalos     con él los llevó.

Ya crecen las hierbas     y dan de color,
este, mi corazón,     vive con dolor.
Ya crecen las hierbas     y dan de morado,
este mi corazón     vive con cuidado.

Ya crecen las hierbas     y dan de amarillo,
este, mi corazón,     vive con suspiros.
Ya crecen las yerbas     y dan de verdura,
este mi corazón     vive con tristura.

Ansias y cuidados     a mí me dejó
mi bien y no mal,     mi cirio pascual,
mi antorcha encendida,     semana y sabbat.

Poesía oral sefardí, ladino, judeo-español


[versión de Tánger cantada por Simhá Melul a Manuel Manrique de Lara en 1915]

Notas de Paloma Díaz-Mas:


Poesía oral sefardí de Paloma Díaz-Mas

subir / top   poema aleatorio   siguiente / next   anterior / previous   aumentar tamaño letra / font size increase   reducir tamaño letra / font size decrease